poniedziałek, 30 listopada 2009

historia świątecznego renifera

Historia nie jest długa. Renifer nie przybył z Finlandii, ale "wyskoczył" z gorącego pieca. Ale od początku...



Najpierw trzeba z gliny rozwałkować cienki placek. Można odcisnąć jakiś motyw, tak jak zrobiłam to ja kupując w pasmanteri jakieś naprasowywanki.



Foremką do ciastek wyciąć kształt.


Renifer musi wyschnąć pod obciążeniem, aby się nie wypaczył - trwa to około tygodnia. Następnie można podszlifować papierem ściernym ostre brzegi, jeśli gdzieś zostały, i wkładamy do pieca.

Wypalamy na tzw. biskwit - pierwszy wypał, temp. około 800-900 stopni.
Tak mi się wydaje. Niestety nie mam fotki... Ale glina z szarej i kruchej robi się biało-kremowa i już nie tak krucha, choć uważać trzeba...

Później delikwenta, jak ostygnie, szkliwimy. Szkliwo wygląda jak rozrobiony z torebki budyń, czerwone czy żółte jest na pierwszy rzut oka nie do odróżnienia - obydwa są prawie białe. Dopiero po wypale (ok. 1080 stopni) widzimy poprawne kolory. Renifer niedługo zawiśnie na choince lub w oknie.
Idą Święta....



Krok po kroku, krok po kroczku...



Najpiękniejsze w całym roczku...


Idą Święta....

PS jeszcze piękniejsze i w różniastych postaciach ozdoby ceramiczne u mojej koleżanki na: http://argillae.blogspot.com/2009/11/swiatecznie.html

niedziela, 29 listopada 2009

czekolada malibu




... tylko dekoracja nie chciała mi się trzymać na gorącej filiżance :]



Samo "czekolada" i ja już przełykam ślinkę, a jeszcze do tego... no właśnie co potrzeba:
- mleko kokosowe - 250 ml
- 150 g białej czekolady
- 2 łyżki wiórków kokosowych
- 2 łyżki likieru Malibu

Czekoladę rozpuszczamy w mleku, dodajemy pozostałe składniki, ciągle mieszamy, aby trochę całość zgęstniała i ... SMA!CZNE!GO! :]]] jami, jami, jami!
W sam raz na chłodne wieczory.

kaktusowy ogórek







Kaktusowy ogórek to może dziwny twór, ale smaczny. Nie chciałam wyrzucać winogron, więc wycisnęłam z nich sok i przecedziłam przez sitko. Kolor nieciekawy, który zdominował ostateczny kolor "kaktusowego ogórka" :] ale mówi się trudno...

Do blendera wlałam sok z winogron, sok "kaktus" Tymbarku, który tak naprawdę jest sokiem z jabłek, limonki i opuncji figowej z czego tej ostatniej jest najmniej, ale ma i tak fajny smak. Do tego dorzuciłam surowego, obranego oczywiście, ogórka.

Mniam!
Szkoda, że nie miałam świeżej mięty, bo by pasowała doskonale.
Smoothie wyszedł orzeźwiający.

dzikie jabłka





Na sobotnim spacerze w Parku na Skarpie urzekły mnie wśród parkowych drzew dzikie jabłka. Małe, czerwoniutkie, a że pogoda była ładna, to i fotogeniczne :]

sobota, 28 listopada 2009

praskie szort kejki



Ostatnio u nas pogoda jak w Szkocji. Nie ma mrozu, i dobrze, trochę zawieje, czasem wyjdzie słońce - to już rzadziej, a częściej niż zwykle pada.

Ale nie ma tego złego, bo na myśl o Szkocji mam ciepłe uczucia z kilku względów...
Jest taki jeden kulinarny - słodki specjał zwany SHORT CAKE. Ciastkowy spód, kajmakowy środek i czekoladowy wierzch... mega słodycz!

Ja postanowiłam zrobić swoją wersję: spód z maślanych ciastek (pokruszone przesmażamy z łyżką masła i garścią płatków migdałowych), wylewamy na wierzch kajmak (gotujemy przez 3h na małym ogniu mleko słodzone skondensowane w zamkniętej puszcze lub kupujemy gotową masę kajmakową), wierzch dekorujemy pokruszonymi płatkami migdałowymi, tudzież innymi smakołykami, które będą nam odpowiadały np. gorzką czekoladą (?)

Później ze smakiem zajadamy się przed telewizorem, a później idziemy pobiegać.

Ostatni punkt może ulec zmianie :]
Smacznego!

PS gorące pozdrowienia dla Szkocji! w szczególności dla Musselburgha i EDI.

środa, 25 listopada 2009

Nowe miejsce w wawie!

reklama :]


reklama :]


fryzjerzy łukasz stokowski magda turbacz
ul. Merliniego 4 "warszawianka"
02-511 Warszawa, Mokotów
tel. 666 134 560
www.fryzjerzywarszawianka.pl

niedziela, 22 listopada 2009

lubię patrzeć w niebo...





Żeby znowu się nie zrobiło tak lirycznie...ale lubię patrzeć w niebo leżąc na trawie, ale na to nie pora lub jak dziś patrzeć przez okno na zachód słońca. Ptaki zlatują się na noc do Parku Praskiego, niektóre bujają się na antenach telewizyjnych przed snem.

czwartek, 19 listopada 2009

nie samą pracą człowiek żyje...



Nie samą pracą człowiek żyje..., ale prawda jest taka, że większość dnia spędza właśnie w robocie. Któregoś dnia wpadł do mnie mój znajomy, aby zrobić ciekawe zdjęcia budynku, w którym pracuję. Oto rezultaty.
Autor zdjęć: Dariusz Majgier (http://dariusz.majgier.pl/?fotograf=warszawa)

wtorek, 17 listopada 2009

jesienna Szkocja

Kilka zdjęć z jesiennej wizyty w Szkocji. Edynburg, Musselburg, Preston Mill, Dunbar, St. Abbs i wyprawa pociągiem do zamku w Dunnottar w Stonehaven.
Więcej zdjęć na: http://www.nanda.com.pl/szkocja/szkocja.html




Edynburg. Spacer przez centrum miasta. Nie sposób nie przejść się Princess Street i Royal Mile. Tu jesień przy Princess St i celtyckie pamiątki.









Zamek w Edynburgu góruje nad miastem.



Royal Mile i piękny kościół św. Idziego. Jedyny kościół parafialny, zbudowany w średniowiecznym Edynburgu, który zdołał przetrwać do obecnych czasów. W XIX w. kościół ozdobiono licznymi pomnikami nagrobnymi, aby nadać mu charakter narodowego panteonu na podobieństwo londyńskiego Opactwa Westminsterskiego. W kościele znajduje się kilka witraży zaprojektowanych przez prerafaelitów. Dla niegrzecznych obok kościoła stio średniowieczny pręgież. Tylko baciki gdzieś schowano :]



Pomiędzy kamienicami można wejść na ukryte podwórka lub przemknąć się na równoległą ulicę. Burnet's CLOSE, czyli po prostu zaułek Burneta. Nie zawsze ma się chęć zajrzeć w każdy, w szczególności wieczorem, ale warto do kilku się pokusić. Nagle odkrywamy ukrytą jakąś tablicę pamiątkową, restaurację lub przejście. W większości po prostu są to przejścia do mieszkań. Na ścianach można dostrzec napisy rzemieślników lub nadal działających zakładów i manufaktur.




Preston Mill. Zabytkowy młyn wodny na rzece Tyne. Położony właściwie na odludziu. Dookoła znajdują się tylko nieliczne zabudowania i pola brukselkowe :]
Na fasadzie młyna można dostrzec cegły z oznaczonym poziomem wody w poszczególnych mokrych latach, kiedy to rzeka zalewała okolicę.







Dunbar. Miejscowość portowa w okręgu East Lothian. Odkrycia archeologiczne dowiodły, że pierwsze znaki osadnictwa w ty regionie miały miejsce już w IX wieku p.n.e - i gdzie Ci ludzie się pchali...? :]



St. Abbs - mała miejscowość rybacka znana dawniej jako Coldingham Shore, nazwę zmieniono w 1890 r. Położona jest na południowo-wschodnim krańcu Szkocji i słynie z... nurkowania.... brrr!










Pamiątkowy pomnik pamięci tych, który wypłynęli w morze i nie powrócili. Bardzo spodobał mi się jego projekt - na krawędzi pionowej płyty stoją sylwetki wyczekujących kobiet i dzieci.


Dunnottar Castle to zamek, którego początki sięgają czwartego wieku naszej ery. Położony jest nad Morzem Północnym, na wschodnim wybrzeżu Szkocji niedaleko miejscowości Stoneheaven. Z Edynburga ok. 2,5 h pociągiem.

Nazwa zamku wywodzi się prawdopodobnie od piktyjskiego słowa Dun, które oznacza siłę. Na przestrzeni wieków budowla nie raz udowodniła, że w pełni zasłużyła na swą nazwę - to tutaj ukryto i skutecznie chroniono szkockie insygnia królewskie, z tym miejscem związane są nazwiska szkockich bohaterów narodowych: Williama Wallace(bohatera filmu "Braveheart"), Roberta I Bruce i Marii I Stuart.

Dzisiaj z dawnej chwały pozostały tylko ruiny - głównie szesnasto- i siedemnastowiecznych zabudowań - najstarsze zachowane mury pochodzą z wieku czternastego. O sile budowli stanowiło przede wszystkim jej położenie - tuż nad brzegiem Morza Północnego, na wysokiej skale klifowej - zamek stanowił twierdzę praktycznie nie do zdobycia. Zarówno od strony wody, jak i lądu do zamku prowadziły dwie wąskie ścieżki, a poruszający się po nich ludzie stanowili łatwy cel dla broniących się w twierdzy wojowników.